Medische zending. - In 1834 heeft de oogarts Peter Parker, naar Canton gezonden, er den stoot aan gegeven. Men kan tweeërlei onderscheiden: de medische praktijk, die door den zendeling wordt uitgeoefend en het werk van uitsluitend daarvoor gezonden Christelijke medici. Iedere zendeling ontvangt eenig onderlicht in de behandeling van zieken. Te onzent is aan de Ned. zendingsschool een medische cursus verbonden.
Indertijd werd deze belangeloos georganiseerd door Prof. Dr. II. A. Heymans van den Berg met een leerplan van 2 jaren. In het buitenland heeft men afzonderlijke opleidingen daarvoor, o. a. het Livingstone-college in Engeland en het Duitsche Institut für ärztliche Mission te Tübingen onder leiding van Dr. Fiebig. Iedere zendeling heeft zijn „kamer-Obat” met kliniek, waar zelfs de animist, althans voor wondbehandeling, hulp zoekt. Voor inwendige ziekten verwachten ze doorgaans meer van hun doekoens. De regeering is behulpzaam bij het leveren van medicijnen voor de hulpziekenhuizen der zendelingen.
Ook wordt veel gedaan aan de hulp voor melaatschen in leproserieën. De eigenlijke m. z. wordt uitgeoefend door zendeling-artsen. Iedere zendingscorporatie heeft of tracht te krijgen een zendingshospitaal met geneesheeren, maar de laatsten zijn zeer moeilijk te vinden en nog moeilijker te behouden voor het werk. Dit blijkt bijv. telkens op de bloeiende post Modjowarno. Te onzent is veel over de m.z. geschreven.
Het belang erkennen allen; de resultaten worden verschillend beoordeeld. A. Kruyt, De m. z. inzonderheid op Java, N. Zend. Tijdschr. 9 (1897). ; N. A. de Gaag Fortman, Gesch. der m. z, (1908); J. W. Gunning. De m. z. (1911); C. Th. Schartens, Hospitaalarbeid in dienst der zending door het N. Z.-G. op Java, Mbl. der Luth, diakonessen-inr. te Amsterdam, 5 (1913) ; D. K. Wielenga,M. z. onder een animistisch volk, Macedoniër, 18 (1914).
