Landkaart - (Gr. Rom.). De oudste Gr. landkaart was die van Anaximander van Milete (c. 550 v. Chr.). Ook van verschillende andere hooren we. Tot c. 100 n. Chr. maakte men slechts gebruik van de coördinatenmethode, toen ging Marinos van Tyros de meer wetenschappelijke methode van cylindrische projectie volgen. Omdat zoowel nauwkeurige sterrekundige waarnemingen als de magneetnaald ontbraken, vertoonen de oude plattegronden en kaarten dikwijls zeer sterke orientatiefouten.
Het kartografisch materiaal werd aan openbare gebouwen ten algemeenen nutte aangebracht. Van een reusachtigen plattegrond van Rome zijn nog vele fragmenten over, van antieke wereldkaarten geeft ons de tabula Peutingeriana eenig idee. — Zie KARTOGRAFIE.
