Jeux floraux - het oudste letterk. genootschap van Europa, gesticht in 1323 te Toulouse door een groep jonge dichters. Zij wilden hun krachten wijden aan de instandhouding van de taal van het Zuiden, de „langue d’oc”, die, tengevolge van de vervolgingstocht tegen de Albigenzen, in verval geraakt was. Vandaar dat de zeven leden van het genootschap den naam „mainteneurs”, handhavers, dragen. De eerste wedstrijd voor dichtkunst had plaats in het stichtingsjaar en Arnaud van Castelnaudary kreeg den prijs, een gouden viooltje.
De vereeniging heette weldra „Consistoire des sept mainteneurs du gai savoir”; het aantal zinnebeeldige bloemen werd vermeerderd met de wilde roos en de goudsbloem en men stelde een dichterlijk wetboek samen, dat in 1356 verscheen onder den titel „las Leys d’amors”, de wetten van de liefde. Tot de 16de eeuw werd de „langue d’oc” alléén toegelaten, maar, sedert 1513, ook aan het Fransch een plaats gegund. In het midden van de 16de eeuw kreeg dit laatste de alleenheerschappij en de „langue d’oc” werd verbannen. Lodewijk XIV hervormde het „Consistoire” naar het voorbeeld van de „Académie franç”, en schonk aan het genootschap den naam „Académie des Jeux floraux”, met veertig „mainteneurs”. Dank zij het krachtig optreden van mannen als Mistral tegen de verbanning van het Provençaalsch, werden door de „félibres” van Provence en Parijs gelden beschikbaar gesteld, die het mogelijk maakten ook gedichten en werken, in een van de Zuid-Fransche dialekten geschreven, met een prijs te vereeren. Telken jare worden op 3 Mei, behalve een prijs voor Provenç. poëzie, elf prijzen uitgereikt voor de beste dicht- en prozawerken. Voltaire, Chateaubriand, Thiers, V. Hugo, H. de Bornier en vele anderen hebben hun eerste lauweren behaald in de wedstrijden van de „Académie des J. f. de Toulouse”.
