Jan mayen, - eiland in de Noordelijke IJszee, ongeveer 350 K.M. ten N.N.O. van Ijsland, tusschen 70’ 49 en 71' 9 N.B. en tusschen 7' 53 en 9° 5' W.L. 413 K.M.’ groot, bestaat uit twee door een lage landengte verbonden bergmassa’s. De Noordelijkste is de 2545 M. hooge uitgedoofde vulkaan Berenberg. Eenige gletschers reiken tot in de zee. Het eiland is onbewoond; op de landengte was 1882—83 het meteorologisch station van Wilczek.
De jaartemperatuur is — 2,30 C. Door de ligging op de grens van het warme Golfstroomwater en dat van den kouden Oostgroenlandschen stroom, waardoor groote massa’s Siberisch drijfhout er aanspoelen, is het klimaat er stormachtig. De vegetatie is er onbeteekenend; van de hoogere diervormen treft men er den poolvos en talrijke zeevogelscharen. Het eiland, waarschijnlijk reeds in 1607 door Henry Hudson gezien, werd in 1614 door Jan Jacobsz. May en Jacob de Gouwenaar op hun terugweg van Spitsbergen bezocht en benoemd.
