Jahve - was waarsch. de oorspronkelijke uitspraak van den naam van den God van Israël, maar in den Hebr. Bijbel wordt hij doorgaans geschreven met andere klinkers: Jehova. In eigennamen komt de naam J. verkort voor: n.l. aan het begin van een woord als ,,Jehô” of ,,Jô”, b.v. in Jonathan, Jojakim, e. d. Aan het einde van een woord als „jâ” of „jâhû”, b.v. in Jezaja, Jeremia.
In dezen korteren vorm was de naam reeds bij de Babyloniërs en Arameeërs bekend, lang vóór Mozes. De naam J. wordt in Exod. 3 : 14 v. opgevat als afgeleid van het werkw. hâwâ of hâjâ, = zijn, J. beteekent dus: „hij is” of: „hij zal zijn”.
