Invoerrechten - Belasting op den invoer. Zij behooren econ. tot de indirecte belastingen. Zij kunnen uitsluitend een fiscaal doel hebben (dus om de schatkist te vullen), maar ook protectionistisch bedoeld zijn. Zie VRIJHANDEL. — De hier te lande geheven i.r. berusten op de Tariefwet van 15 Aug. 1862, Stb. 170, welke echter meermalen is gewijzigd, laatstel. bij de wet van 19 Juni 1915, Stb. 279.
Tot de voornaamste wijzigingen behoort die van de wet van 6 April 1877, Stb. 71, waarbij een groot aantal artikelen, vooral grondstoffen, van i.r. werden vrijgesteld. Art. 1 der Tariefwet bevat een opsomming der geheven rechten. Deze zijn voor sommige goederen specifiek, van andere worden ze ad valorem geheven. De specifieke rechten loopen zeer uiteen; die ad valorem bedragen voor de meeste artikelen 5%. Geen recht wordt geheven van goederen in art. 1 niet genoemd, tenzij die naar hun aard of bestemming onder een der aldaar vermelde goederensoorten kunnen worden gerangschikt (art. 2). Van de in art. 1 bepaalde invoerrechten worden geen opcenten geheven (art. 18). Een goede uitgave der wet is die van J. H. A. M. van Bosveld Heinsius, vermeldende behalve den tekst de op het tarief betrekking hebbende Kon. Besluiten, zoomede, onder aanhaling van dagteekening en nummer, de ministeriëele resolutiën, die tot richtsnoer kunnen strekken voor de toepassing der wet (Deventer, 1914). — De wijze waarop de i.r. worden geheven, is geregeld bij de zgn.
Algemeene Wet van 26 Aug. 1822, Stb. 38, laatstel. gew. 30 Maart 1912, Stb. 135. Zie ook de wet van 31 Dec. 1915, Stbl. 533. Zie voor de ad valorem geheven rechten ook de zgn. Waardewet van 20 April 1895, Stb. 54 (nieuwe tekst Stb. 1906, no. 216). — De i.r., geheven in Ned. Indië, berusten op de Indische Tariefwet van 17 Nov. 1872, Stb. 130, herhaaldelijk gewijzigd. In no. 341 van het Stb. van 1909 is de toen geldende tekst opnieuw bekend gemaakt. Nadien is de wet nog gewijzigd 15 Jan. 1916, Stb. 18.
