Ingang - van een tafel (wisk.): Een tafel van een functie y = f(x) geeft achter elke waarde van x de bijbehoorende waarde van y. De verschillende waarden van x zijn dan in den regel onder elkaar gerangschikt; ze klimmen op met de eenheid, of met 0,1, of met 0,01, enz., of met 10, enz.; in elk geval doorgaans met een vast bedrag c. Ter besparing van ruimte laat men in de hoofdkolom x ook wel opklimmen met 10c, waarbij men dan de waarden van y, die bij de tusschenliggende waarden van x behooren (dus bijv. bij lc, 2c..., 9c, 11c..., 19c...) in vertikale kolommen plaatst zoo dat elke kolom behoort bij een getal voor x, welks veelvoud van c met hetzelfde cijfer eindigt. Zoo is bijv. een logarithmentafel ingericht. Daar men, om de y van een gegeven x, bijv. 42c te vinden, eerst in de rij van 40 en vervolgens in de kolom van 2 moet zoeken, heet zulk een tafel te hebben een dubbelen ingang. — Een tafel van de functie z = f(x,y) is zoo ingericht, dat de waarden van x (met gelijke bedragen c opklimmend) in een vertikale kolom staan gerangschikt en die van y (met gelijke bedragen d opklimmend) in een horizontale rij.
De waarde van z, die bij een bepaalde x en een bepaalde y behoort, staat dan achter de bijbehoorende waarde van x en onder de bijbehoorende waarde van y. Zulk een functie heeft ook een tafel met dubbelen ingang. Soms wordt de naam „dubbele ingang” zelfs alleen gebruikt voor een functie van 2 veranderlijken.
