Handelingen der apostelen - minder goede geijkte vertaling voor „lotgevallen”. De „apostelen” zijn nagenoeg uitsluitend Petrus en Paulus, waarvan aan elk ongeveer de helft van dit bijbelboek gewijd is. Hun geschiedenis loopt meer dan eens parallel. Velen houden den Evangelist Lukas voor den schrijver.
De aanhef dient het geschrift dan ook aan als een vervolg op diens evangelie. Vooral Harnack heeft voor Lukas gepleit. Evenals het evangelie gebruiken de H. bronnen. Daaronder kan men nauwelijks rekenen de z.g. „wijberichten”, die aanteekeningen bevatten van den schrijver in denzelfden stijl als de rest. Wie Flavius Josephus als bron nemen, moeten het boek naar de tweede eeuw verwijzen. Het bevat trekken van overeenkomst. Veel zal de schrijver hebben vernomen van zekeren Philippus, in de H. met zijn ongehuwde dochters vermeld. De tijd van vervaardiging is na het Evangelie van Lukas vermoedelijk omstreeks 90 n. C., niet veel later omdat Clemens het in 96 gebruikt.
Enkelen willen H. nog plaatsen tijdens Paulus’ leven om het slot van het boek. De tekst van een handschrift D. bevat ettelijke uitwijdingen, die Blass leidden tot het vermoeden, dat Lk. twee kopieën vervaardigd zou hebben. Kommentaren en verklaringen van J. M. S. Baljon (1903), J. v. Andel (1909), E. Barde-G. Keizer (1910, slordig), K. Anner (1915), G. Hoennicke (1913). Vgl. D. Plooy, The work of St. Luke, Expositor (1914), 511 f.
