Geographische verspreiding der dieren - Zoögeographie, is de leer van de verspreiding der dieren over de aarde en de oorzaken, die hiertoe geleid hebben. De fauna van eene landstreek hangt af van de geologische gesteldheid van deze, van haar verleden, van bodem, klimaat en vegetatie; bij waterdieren komen de chemische samenstelling — vooral het zoutgehalte —, de temperatuur en de stroomingen in het bijzonder in aanmerking. Daarnaast vormen ook de wederkeerige betrekkingen der dieren onderling (b.v. roofdieren en hunne buit; gastheeren en parasieten) een belangrijken factor. Onder de werking dezer factoren hebben zich op aarde gebieden met karakteristieke faunen ontwikkeld, de z.g. regionen, van welke de grenzen echter door verschillende diergeographen anders getrokken worden Een dezer indeelingen is de volgende: het geheele vasteland der aarde, wordt verdeeld in 3 hoofdgebieden: Arctogaea, Neogaea en Notogaea.
De Arctogaea omvat 4 regionen, nl. 1) de Holarctische regio, die verdeeld wordt in de nearctische subregio: N.Amerika, en de Palaearctische subregio: Eurazië; 2) de Ethiopische regio: Afrika ten Z. van de Sahara, W. Azië; 3) Madagaskar en 4) de Oriëntale regio, die de rest van Azië en het W. deel van den OostIndischen Archipel omvat. De Neogaea bevat alleen de Neotropische regio, Zuid-Amerika; de Notogaea Australië, Nieuw-Guinea en enkele eilanden in den Oosthoek van den Oost-lndischen Archipel, Nieuw-Zeeland en Polynesië. Uit den aard der zaak zijn deze regionen, wanneer natuurlijke grenzen ontbreken, niet scherp van elkander gescheiden; zoo bevindt zich tusschen de Palaearctische subregio en de Ethiopische regio het Mediterrane Overgangsgebied, dat de landen rondom de Middellandsche zee, in Afrika tot de Z.grens van de Sahara omvat; tusschen de Nearctische subregio en de Neotropische regio schuift zich het Sonorische overgangsgebied: Centraal-Amerika in; tusschen de Oriëntale regio en de Notogaea het Indo-australische Overgangsgebied: de eilanden tusschen Celebes en Nieuw-Guinea en de kleine Soenda-eilanden. Deze indeeling berust vooral op de verspreiding der zoogdieren, die uitstekend materiaal leveren voor het probleem en van welke ook vele fossielen, wier kennis voor de geographische verspreiding onontbeerlijk is, bekend zijn. Voor de vogels, die uit den aard der zaak veel minder goed materiaal opleveren, vallen de grenzen niet geheel samen met de genoemde; hetzelfde geldt in meerdere of mindere mate voor alle andere diergroepen.
