Faraday (michaël) - Engelsch natuurkundige, geb. Newington bij Londen 1791, eerst boekbindersleerling, legde zich op de natuurkunde toe, 1813 assistent aan het chemisch laboratorium van de Royal Institution, 1827 hoogl. in de scheikunde aldaar, sinds 1824 lid van de Royal society, overl. Hampton Court bij Richmond 1867.
F. is ongetwijfeld een der grootste genieën geweest op experimenteel physisch gebied, die geleefd hebben. Hij is de ontdekker geweest van de electromagnetische inductieverschijnselen (1831), van de beteekenis der diëlectrische constante, het diamagnetisme, de magnetische draaiing van het polarisatievlak van het licht, de naar hem genoemde wet omtrent de electrochemische verschijnselen, terwijl ook van hem afkomstig is de opvatting, volgens welke bij de electrische en magnetische verschijnselen de middenstof (diëlectricum) de belangrijkste rol zou spelen, welke opvatting den grondslag vormt van de later door Maxwell ontwikkelde theorie omtrent de electriciteit en het magnetisme. De meeste zijner onderzoekingen zijn verzameld in zijn werk Experimental Researches in Electricity (3 deelen, Londen 1846).
