Enzio - koning van Sardinië (Ital. voor Heinz, Heinrich), geb. 1224 als natuurlijke zoon van keizer Frederik II; met zijn zwager Ezzelino was hij de trouwe hulp des keizers in den strijd tegen den paus en de Welfische steden. Door zijn vader in 1238 in den echt verbonden met Adelasia, weduwe van Ubaldo Visconti van Pisa en gebiedster van Torre en Gallura, nam hij den titel van koning van Torre en Gallura, later dien van koning van Sardinië aan; Adelasia liet zich echter in 1244, op aandringen van paus Innocentius III, van haar echtgenoot scheiden, en ging een nieuw huwelijk aan. Enzio is beroemd geworden door zijn overwinning, 3 Mei 1241, bij het eiland Meloria, op de vloot der Genueezen, toen hij 3 pauselijke legaten en meer dan 100 aartsbisschoppen en bisschoppen gevangen nam, waardoor het concilie te Rome, dat Frederik II had verboden, niet plaats vinden kon.
In 1249 streed E. tegen de mannen van Bologna, die Modena bedreigden; hij werd verslagen en gevangen genomen in den slag bij Fossalta. Smeekingen noch bedreigingen van keizer Frederik konden zijn vrijlating bewerken; E. stierf 14 Maart 1272, na 23-jarige gevangenschap. Het stoffelijk overschot werd met koninklijke pracht in de Dominicaner-kerk te Bologna begraven. — Litt.: Groszmann, König Enzio, Gött. 1883; Blasius, König Enzio (Bresl. 1884).
