Didascalia apostolorum - leer der apostelen, een Syrische vertaling van een oorspr. Grieksche kerkorde uit het Oosten, die gebruikt is in de eerste zes boeken van de constitutiones apostolicae. Er zijn ook Latijnsche, Arabische en Ethiopische vertalingen. Zij is in Palestina of Syrië ontstaan, denkelijk in de derde eeuw.
Er wordt in gehandeld over de plichten der Christenen, het ambt van den bisschop, de kerkelijke procedure, de godsdienstoefeningen, weduwen, mannelijke en vrouwelijke diakenen, weezen, martelaars, vasten, opvoeding, ketterij, Joodsche gevaren. De auteur, die goed thuis is in den Bijbel, laat de apostelen spreken in den 1en persoon en laat zijn D. ontstaan zijn op het apostelconvent te Jeruzalem. Hij brengt echter ook vreemde dingen te berde, bijv. inzake de dateering van het Paaschfeest. Het stuk is in den preektoon, maar de bonte stof lijdt onder een zeer middelmatige indeeling. Moderne vertalingen zijn er van: F. Nau in het Fransch(1912), van H. Achelis, J. Flemming (1904) en door E. Hennecke, Neutl. Apokryphen (1904) in het Duitsch. De nieuwste litteratuur is F. X. Funk, D. et constitutiones apostolorum(1906); W. Viard, La D. des apôtres, introduction critique et historique (1906) en een Russisch geschrift van P. A. Prokoschev (1913—’14).
