Conjugatie, 1) (biologie). Wanneer bij de bevruchting twee volkomen gelijke plantaardige cellen zich met elkander vereenigen, spreekt men van conjugatie of copulatie. In tegenstelling met de oögame bevruchting, waarbij men eene vrouwelijke eicel en eene mannelijke cel kan onderscheiden, is bij de conjugatie geen sprake van geslachtelijke differentieering, tenminste wat den uitwendigen vorm betreft; inwendig schijnen er wel verschillen te kunnen voorkomen, die men echter nog zeer slecht kent.
C. komt bij verschillende lagere planten voor; een groep van wieren heeft daaraan zelfs haar naam van Conjugaten te danken. — In de dierkunde verstaat men onder c. iets anders, zie COPULATIE. De beide zich vereenigende cellen heeten gameten en het vereenigingsproduct zygote (woorden, die ook bij de oögame bevruchting gebruikt worden). — 2) (taalk.), zie VERVOEGING.
