Catacomben - de onderaardsche begraafplaatsen der Christenen, gen. naar catacumbae, naam van de streek tusschen de 2de en 3de mijlpaal der Via Appia in de 4de eeuw; hier lag de basilica van den hl. Sebastiaan met de graven der apostelen Paulus en Petrus, die wegens hare ligging den bijnaam „in catacumbis” droeg. Uitgaand van deze plaats werd die plaatsaanduiding soortnaam en reeds vroeg op andere gelijksoortige begraafplaatsen overgebracht. Het tgw. gebruik van het woord voor alle onderaardsche Christelijke begraafplaatsen is echter van modernen oorsprong.
Het getal bewaarde c. is zeer aanzienlijk: de inrichting in beginsel gelijk, doch naar plaatselijke omstandigheden gewijzigd. Van een voorportaal gaat een gang uit, in welks wanden de begraafplaatsen (loculus, arcosolium) en grafkamers (cubicula) zijn aangebracht: zoo noodig werden andere gangen boven of onder de hoofdgangen en aan deze evenwijdig aangelegd. Voor de kennis der oude Christelijke kunst zijn de in de C. bewaarde schilderingen van groot belang.
