Caesaropapisme

betekenis & definitie

Caesaropapisme - die verhouding van Kerk en Staat, waarbij de drager van de hoogste wereldlijke macht (Caesar) tegelijk drager van de hoogste geestelijke macht (Papa) is, en daarom de Kerk aan den Staat geheel ondergeschikt en er mee ingelijfd is. Wezenlijk wortelend in het heidendom, loochent het C. de door Christus voltrokken scheiding der beide machten en daarmee de zelfstandigheid en onafhankelijkheid der Kerk, haar karakter van een volmaakte heerschappij. Historisch kwam dit systeem ’t eerst in de Oostersche kerk tot ontwikkeling en beheerscht thans nog de Russische kerk, in min of meerdere mate heerschte het C. in Gallicanisme*, Febronianisme* en Josephisme*.