Bekwaam - Behalve de gewone beteekenis van „kundig”, „in staat tot”, heeft dit woord jurid. de beteekenis „volgens de wet bevoegd”. Ook echter wordt het tegenover „bevoegd” gesteld. Zoo onder scheidt de wet in art. 1906 B. W. bevoegdheid en b. Onder de eerste verstaat zij de volstrekte bevoegd heid, onder de laatste de betrekkel. bevoegdheid (zie over dit onderscheid: BEVOEGDHEID); de Fr. wet stelt hier tegenover elkaar compétence en capa cité.
In artt. 1947 en 1949 B. W. maakt de wet even eens onderscheid tusschen onbekwaamheid en on bevoegdheid, hier ten opzichte van getuigen. On bekwaam noemt de wet hen, die in het geheel niet mogen worden gehoord; onbevoegd hen, die wel mo gen worden gehoord, maar aan wier verklaring niet de kracht van een getuigenis mag worden toegekend. Door Prof. v. Boneval Faure wordt deze onderschei ding echter juist omgekeerd gemaakt, zoodat zij licht tot verwarring aanleiding kan geven.
