Absolutie - Oorspronkelijk een term in het Romeinsche recht met de beteekenis van kwijtschelding; als kerkelijke term zoowel de vergiffenis der zonden door de priesterlijke macht in de biecht als kwijtschelding van zuiver-kerkelijke straffen. Tot aan de twaalfde eeuw werd de absolutie gegeven in smeekenden vorm, b.v. Christus dimittat, etc. (Christus vergeve u,enz.), sindsdien echter in machthebbenden vorm: Ego te absolvo, etc. (Ik vergeef u, enz.).
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
