v. (-en), het vrijwillig, en zonder opdracht daartoe, waarnemen van de belangen van een ander, met of zonder diens medeweten.
(e) Zaakwaarneming kan bestaan in het verrichten van feitelijke handelingen of rechtshandelingen, waarbij de bedoeling moet zijn het belang van een ander te dienen. Onverschillig: het motief, kan de zaakwaarneming worden verricht mede of voornamelijk uit eigenbelang. Er moet een zekere noodzaak voor de zaakwaarneming zijn, in de zin van een rechtvaardiging voor het ingrijpen in de zaken van een ander. Door met de zaakwaarneming te beginnen, ontstaat de verplichting om er mee door te gaan en dit goed te doen, of straffe van schadeplichtigheid. Bij behoorlijke zaakwaarneming moet degene wiens belangen zijn waargenomen, de ontstane kosten vergoeden en de aangegane verplichtingen nakomen.
