v./m. (-men), (ook: ruggegraat), zuilvormig deel van het skelet van gewervelde dieren, opgebouwd uit een groot aantal wervels en tussenwervelschijven, aan de bovenzijde via de atlas en draaier overgaand in het kopskelet, en aan het andere uiteinde de staart steunend.
De wervelkolom combineert de functie van steunapparaat met die van bewegingsapparaat; daarnaast biedt het wervelkanaal bescherming aan het kwetsbare ruggemerg. De tussenwervelschijven verlenen het steunapparaat de noodzakelijke veerkracht voor het opvangen van schokken, buigingen en wringing. Overeenkomstig het steeds grotere gewicht dat op elke lager gelegen wervel rust en meebewogen moet worden, nemen ook de wervelbogen en de bijbehorende banden en spieren in sterkte toe. De zuil van wervellichamen en tussenwervelschijven heeft een zeer grote beweeglijkheid naar alle richtingen. Deze beweeglijkheid wordt begrensd door de aanwezigheid van de wervelbogen. De willekeurige en onwillekeurige bewegingen van de wervelkolom in het dagelijks verkeer worden niet teweeggebracht door één bewegingseenheid (een wervel met bijbehorende spieren en zenuwen), maar steeds bewegen diverse eenheden tegelijk (of opeenvolgend als een bewegingsgolf). Zie wervel.
