v. (-s), vereniging waarin werkgevers samengaan ter behartiging van hun economische en/of sociale belangen.
Werkgeversorganisaties zijn in het algemeen in afzonderlijke bedrijfstakken ontstaan. In latere instantie ontstonden de overkoepelende werkgeversverbonden. De belangrijkste daarvan in Nederland zijn het Ned. Christelijk Werkgevers Verbond (NCW), het Verbond van Ned. Ondernemingen (VNO) en het Koninklijk Ned. Ondernemers Verbond (KNOV).
In België zijn de belangrijkste werkgeversorganisaties het Verbond van Belg. Ondernemingen (VBO) of Fédération des Entreprises de Belgique (FEB), het Vlaams Economisch Verbond (VEV) en de Union Wallonne des Entreprises (UWE). Het VEV en de UWE waren in 1971 medestichters van het Verbond van Ondernemingen te Brussel (VOB) , dat de Brusselse werkgevers groepeert. Op grond van een samenwerkingsakkoord (1971) tussen de genoemde organisaties geldt het VBO, toen nog Verbond van de Belg. Nijverheid, als nationale, intersectoriële organisatie, terwijl VEV, UWE en VOB actief zijn als regionale interprofessionele bonden. In Vlaanderen bestaat ook nog het Verbond van Kristelijke Werkgevers, in 1966 ontstaan uit het Algemeen Christelijk Verbond van Werkgevers (ACVW).
