v./m. (-en), (hist.) plaats waar men vrij was voor gerechtelijke vervolging, m.n. godshuizen, kerkhoven en kloosters.
In de loop van de tijd is dit asielrecht steeds meer verzwakt, doordat het b.v. beperkt werd tot een bepaalde tijd of niet meer erkend ten aanzien van misdadigers, die al veroordeeld waren. Het Ned. en Belg. recht erkennen dit asielrecht niet. In latere tijd werden ook wel als vrijplaatsen aangeduid rechtsgebieden, waarvan de overheid krachtens haar onafhankelijkheid zich niet verplicht achtte tot uitlevering van misdadigers, b.v. in de Nederlanden Vianen en Culemborg. vrijstad.
Litt. M.Siebold, Das Asylrecht der römischen Kirche (1930); P.Timbal Duciaux de Martin, Le droit d’asile (1939); W.Henssler, Formen des Asylrechts und ihre Verbreitung bei den Germanen (1954).
