v.,
1. het vertegenwoordigen;
2. zij die vertegenwoordigen: volksvertegenwoordiging.
Bij vertegenwoordiging in juridische zin handelt men op naam en voor rekening van een ander, waardoor de handeling aan die ander toegerekend wordt. Vertegenwoordiging komt b.v. voorbij lastgeving, volmacht en voogdij.
Vertegenwoordiging ligt aan de basis van vrijwel ieder politiek stelsel. Het grote aantal betrokkenen en de complexiteit van politieke en bestuurlijke problemen maken een delegatie van bevoegdheden aan deskundigen noodzakelijk. Deze vindt doorgaans plaats door middel van verkiezingen, waarbij de kiezers uit hun midden een ‘zaakwaarnemer’ aanwijzen, aan wie zij een bepaald mandaat verlenen.