v. (-n)
1. loon voor arbeid, winst uit zaken doen: zonder verdiensten zijn, niets verdienen;
2. aanspraak op: iemand naar verdienste belonen, straffen; iemands verdiensten erkennen; iemand van (grote) –, die veel goeds heeft tot stand gebracht;
3. (r.k) begrip verwant met het bijbelse begrip loon dat een relatie uitdrukt tussen menselijke goede werken en Gods beloning.
THEOLOGIE
Het begrip verdienste moet met reserve worden toegepast op de verhouding tot God. Verdienste immers komt voort uit genade (en staat dus niet tegenover genade). Gods gave is echter voor de mens tevens een opgave, een taak en een zending. Daarom kan de mens verdienen zolang hij zijn eindbestemming nog niet bereikt heeft, maar nog op weg is in het aardse bestaan.
Het zou juister zijn te spreken over de verdienste als weg ter zaligheid dan als over een recht op beloning. Bovendien is het hoogste loon van genade de groei in de liefde van God. Verdienen is realiseren van datgene waartoe God de mens in Zijn genadigheid heeft voorbestemd. De definitieve waarde en de eigenlijke draagkracht van een werk of van een verdienstelijk leven hangen af van wat God erin wil leggen. rechtvaardiging.
Traditioneel was de vraag rond de betekenis van de verdienste een van de grote twistpunten tussen rooms-katholieke en protestantse theologen.
LITT. H.Küng, Rechtfertigung (1957); G.Berkhouwer, Verdienste of genade (1958).
