[Lat.], v./m., het uitscheidingsprodukt van de nieren, pis.
Met de urine worden de in water opgeloste afvalprodukten, overtollige ionen en een eventueel te veel aan water verwijderd. De pH van de urine kan sterk variëren (5,5—7,4), doordat het een rol speelt bij de handhaving van het zuur-base-evenwicht. Bij de mens wordt normaal per etmaal ca. 2650 ml water uitgescheiden, waarvan ca. 1500 ml via de urine (waterhuishouding). De samenstelling van de urine is afhankelijk van de aard van het opgenomen voedsel en stofwisselingsprocessen, terwijl de concentratie van de opgeloste bestanddelen niet alleen van deze
factoren afhankelijk is maar ook van de beschikbare hoeveelheid water. Naast zouten en andere anorganische verbindingen komen in urine ook vele organische verbindingen voor die vaak eindprodukten zijn van stofwisselingsprocessen (o.a. ureum, urobiline).
