[Fr.], o. (-en),
1. grondoppervlak, stuk grond: het bij het huis behorend een bedekt terrein, waarvan het uitzicht beperkt is door bebouwing of beplanting;
2. grondgebied: de club speelde op (haar) eigen terrein; terrein winnen, succes hebben;
3. (fig.) gebied waarop men zich beweegt of enige competentie heeft: hier komen wij op geheel ander terrein.
