[afk. van Hebr. torah, wet, nebiim, profeten, chetoebim, geschriften], m., de in het Hebreeuws gestelde heilige schrift van het jodendom.
De ‘boeken’ van tenach zijn ontstaan in de periode van ca.1000 v.C.–165 v.C. Ca.200 v.C. lag de canon van de tora en nebiim vast. Ca.100 n.C. werd door de rabbijnen te Jamnia (Jaffa) de gehele canon vastgesteld. De christelijke kerk ervaart deze geschriften eveneens als gezaghebbend voor geloof en leven. Oude Testament.
