o. (-en), muziekinstrument met snaren dat meestal met een strijkstok wordt bespeeld.(e) De snaren van een strijkinstrument worden met een strijkstok tot trillen gebracht. Zij zijn aan de onderzijde bevestigd aan het staartstuk en aan de bovenkant aan de stemschroeven (‘sleutels’).
De trillingen worden via de kam, waarover de snaren gespannen zijn, op het (meestal gewelfde) bovenblad overgebracht. Met mensuur wordt aangeduid de snaarlengte tussen kam en zadel, de beide uiterste vaste punten van de vrij trillende snaar. Bij het bespelen worden sommige strijkinstrumenten in de arm gehouden (da braccio), andere tussen de knieën (da gamba). Het strijken als speeltechniek is in de 8e of 9e eeuw n.C. ontstaan in Centraal-Azië en heeft zich vandaar uit zeer snel verbreid, zowel naar China als naar Europa. De middeleeuwse viola (Eng. viol, Fr. vielle ) kan men als de stammoeder van de Europese strijkinstrumenten beschouwen. De familie van de violini ontstond uit vermenging van gigue (vier snaren, kwintenstemming, luitvormig) en vielle.
LITT. E.Sprenger, Die Streichinstrumente und ihre Behandlung (1951).
