(stootte of stiet, heeft of is gestoten),
1. een schokkende of krachtige duw geven: iemand in de zijde tegen de tafel-;
2. ergernis, aanstoot geven: zich —, zich ergeren, aanstoot nemen;
3. tegen iets botsen; (fig.) daar heeft hij zijn hoofd gestoten, heeft hij zijn zin niet gekregen; zich met een lichaamsdeel onzacht tegen iets aankomen; (spr.) een ezel stoot zich (in het gemeen) geen tweemaal aan dezelfde steen, het is dom tweemaal dezelfde fout te begaan;
4. (plat) geslachtsgemeenschap hebben;
5. (van roofvogels) met kracht (op een prooi) neerschieten;
6. met gestrekte armen omhoog heffen, nl. een gewicht bij een oefening of wedstrijd;
7. horten.
