v., 1. (in het algemeen) de dynamiek van de geest die een intens op het geestelijke gerichte levenswijze nastreeft;
2. (christendom) een levensinzicht volgens welk men de evangelische boodschap in de eigen existentie gestalte wil geven ⓔ.
ⓔ In de kerkgeschiedenis zijn er steeds gelovigen geweest die m.n. door het een of ander aspect van het Christusmysterie werden geboeid en daarnaar hun leven organiseerden. Ook hebben zich christenen opgeworpen, die, zélf door bepaalde kerngegevens van de boodschap gegrepen, school hebben gemaakt en wier geestelijke synthese door hun leerlingen (in kloosterorden) wordt verder gedragen, zodat men kan spreken o.m. over een benedictijnse, franciscaanse, ignatiaanse spiritualiteit. De christelijke levensstijl kan ook mede gedicteerd worden door de eigen taakvervulling in de geloofsgemeenschap; aldus kan men spreken over lekenspiritualiteit.
LITT. C. Aalders, Spiritualiteit (1975).
