bn., halfdoorlatend, halfdoordringbaar, eigenschap van een wand (vlies, membraan) die sommige stoffen wél (m.n. water) en andere niet doorlaat.
Zijn in een vat een oplossing en een zuiver oplosmiddel gescheiden door een semi-permeabele wand, die voor de moleculen van het oplosmiddel doorlaatbaar maar voor de moleculen van de opgeloste stof ondoorlaatbaar is, dan dringen moleculen van het zuivere oplosmiddel via de wand in de oplossing en verdunnen deze. Hierdoor ontstaat een niveauverschil tussen de beide vloeistoffen. Het met dit niveauverschil corresponderende hydrostatische drukverschil wordt osmotische druk genoemd.
