m. (-s), transformator die dient om een galvanische scheiding van twee stroomcircuits teweeg te brengen. De scheidingstransformator heeft veelal een overzetverhouding van 1 : 1 ; hij wordt soms in laboratoria toegepast wanneer men de fasen vrij van aarde wil hebben.
Ook kan een circuit indirect met het net verbonden worden: kortsluiting werkt dan niet terug op het net. Tevens wordt hierbij voorkomen, dat door aanraking van onder spanning staande delen, of van delen die door een defect onder spanning zijn komen te staan, bij mogelijk contact met aarde een stroomdoorgang door het lichaam plaats vindt (zie publikatiebladen Ned. Arbeidsinspectie en NEN 1010).
