v. (-n), methode om de bestanddelen van mengsels af te zonderen. De scheidingsmethoden zijn gebaseerd op verschillen in fysische en chemische eigenschappen van de mengselcomponenten, b.v. van verschillen in kookpunt, deeltjesgrootte, elektrische lading, oplosbaarheid in een oplosmiddel (tabel).
Afgezien van het scheiden van grove mengsels door b.v. zeven is de oudste scheidingsmethode de destillatie, die reeds in de alchemie werd toegepast door Arabische geleerden in Alexandrië. Zij berust op het bij voorkeur ontsnappen van de moleculen van de vluchtigste stof wanneer men een vloeistofmengsel verhit. Bij systematisch onderzoek van het destillatieproces in de 20 e eeuw bleek dat de in een destilleerkolom langs de wand terugvloeiende vloeistofstroom een belangrijke rol speelt, doordat mee verdampte zwaardere componenten uit de stijgende dampstroom daarin worden opgelost en teruggevoerd naar het mengsel onderin. Dit principe van scheiding van een mengsel door de damp te leiden langs een dunne vloeistoflaag of fijnverdeelde vaste stof wordt afzonderlijk toegepast in de chromatografie, waarbij verschillende combinaties van fasen mogelijk zijn. De chromatografie is alleen geschikt voor kleine hoeveelheden omdat zij regelmatige stroming vereist, die alleen in dunne kolommen te bereiken is. Bovendien is de chromatografische scheiding niet continu uit te voeren. Voor scheiding op industriële schaal wordt naast de destillatie ook veel gebruik gemaakt van de mogelijkheid dat stoffen kunnen worden uitgewisseld tussen in tegengestelde richting langs elkaar stromende vloeistoffen. LITT. R.F.Chapman, Separationprocesses inpractice (1961); H.M.Schoen, New Chemical engineering separation techniques (1962); D.A.Blackadder, R.M.Nedderman, A handbook of unit operations (1971).
