vm. Italiaans vorstendom, oorspronkelijk bewoond door de Allobrogen, wier territoir (Sapauiia) door de Romeinen werd veroverd (121 v.C.) sn gevoegd bij Gallia Transpadana.
In 443 werd Savoye veroverd door de Bourgondiërs, die in 532hun meerderen moesten erkennen in de Franken. Savoye werd in 879 gevoegd bij Neder-Bourgondië, dat te zamen met Opper-Bourgondië in 1032 in het bezit kwam van de Duitse keizer. Het bestuur over Savoye werd opgedragen aan graaf Umberto Albimanus, de stamvader van het Huis van Savoye. In 1073 maakte Amadeus il zich meester van Piémont, dat echter na 1100 verloren ging. Tijdens Aymon werd door huwelijk Monferrato verworven. Amadeus vu verkreeg het graafschap Genua.
Diens zoon Amadeus VIII werd tot hertog verheven en kreeg in 1402 Genève, waarmee Savoye, nadat Amadeus in 1418 Piémont door vererving had verkregen, zijn grootste omvang had bereikt. Amadeus deed in 1434 afstand van de regering ten behoeve van zijn zoon Lodewijk, leefde als kluizenaar en werd in 1439 tot tegenpaus gekozen (Félix V). Na Filibert n raakte Savoye hoe langer hoe meer onder Franse invloed. Genève en Wallis sloten zich aan bij het Zwitserse Eedgenootschap (1534), terwijl in 1535 de Franse koning Frans i een groot gedeelte van Savoye bezet hield, welke bezetting eerst bij de Vrede van Cateau-Cambrésis (1559) eindigde. Emanuel Filiberts regering was van grote betekenis. Emanuel Filibert ging o.a. tot centralisatie van het bestuur over.
Van Zwitserland verwierf hij in 1564 Chablais. Onder Karel Emanuel I gingen Bugey en Bresse verloren, terwijl de economische ontwikkeling werd verwaarloosd. Zijn zoon Victor Amadeus I stond Pinerolo aan Frankrijk af en verwierf daarvoor een deel van Monferrato (1631). Karel Emanuel II had Franse hulp nodig tegen Spanje. Tijdens de Dertigjarige Oorlog (1618-48) was Savoye permanent strijdtoneel; de Vrede van de Pyreneeën (1659) bracht Savoye bijna het gehele verloren gegane gebied terug. Victor Amadeus II poogde zich van de Franse invloed te ontdoen.
In de Spaanse Successieoorlog streed hij vanaf 1703 aan de zijde van Frankrijks tegenstanders. Bij de Vrede van Utrecht (1713) verwierf hij, met inbegrip van de koningstitel, het eiland Sicilië, dat hij in 1720 verruilde voor Sardinië, waardoor het koninkrijk Sardinië ontstond. Het hertogdom Savoye werd in 1792 bij Frankrijk ingelijfd en in 1815 aan Sardinië terggegeven. Op grond van de bepalingen van het Verdrag van Plombières (1858) werd Savoye in 1860, na een gehouden plebisciet, aan Frankrijk afgestaan, in ruil voor de Franse diensten in de Tweede Sardisch-Oostenrijkse Oorlog.LITT. F.Bernhard, L’évolution historique en Savoie (1968); C.Lequin en J.Y.Mariotte, La Savoie du moyen âge (1970); P.Guichonnet, Histoire de la Savoie (1973); J.Nicolas, La Savoie au XVIIIme siècle (1978).
