m. (-draden), dat deel van de bovenleiding voor elektrische tractie waarlangs de stroomafnemer glijdt en elektrische energie wordt toegevoerd. De rijdraad heeft aan de bovenkant een zwaluwstaartvormig profiel, ten behoeve van de klemmen voor de ophanging en de elektrische aansluiting.
Hierdoor blijft de onderkant geheel vrij. In het algemeen is er één rijdraad, soms een dubbele (b.v. bij de Ned. Spoorwegen). De rijdraad bestaat meestal uit elektrolytisch koper. Om de slijtage binnen redelijke grenzen te houden, worden de stroomafnemers van koolstukken voorzien.
