[Lat. reprimere, tegenhouden, onderdrukken], v. (-s),
1. onderdrukking, beteugeling;
2. (recht) zuivering; (in België) actie na de Tweede Wereldoorlog ondernomen tegen collaboratie met de Duitse bezetter;
3. (biochemie) de onderdrukking van de enzymaanmaak. regulatie (BIOCHEMIE).
De repressie van collaborateurs werd toevertrouwd aan het militair gerecht, omdat België nog in staat van oorlog verkeerde; pas op 15.6.1949 werd het Belg. leger weer op vredesvoet gebracht. Van de ruim 400000 gevallen van collaboratie werden er ca. 350000 weerhouden. Hiervan werden ca. 230000 zonder gevolg geklasseerd en 59000 kregen een non-lieu. De krijgsgerechten hebben ca. 58 000 personen gevonnist, van wie er 53 000 veroordelingen opliepen. Er werden ca. 2900 doodvonnissen uitgesproken, waarvan 1700 bij verstek. In de jaren 1944-50 werden 242 doodvonnissen uitgevoerd.
Van de 73657 uit hun burgerrechten ontzette personen waren er in 1974 ca. 3500 die nog niet in hun rechten waren hersteld. Onder de Wet-Degrelle, die in nov. 1964 de verjaringstermijn voor doodstraffen van 20 op 30 jaar bracht, vielen toen nog 1350 voortvluchtige veroordeelden, in 1974 echter nog slechts 146. Voor een vijftigtal onder hen, onder wie L.Degrelle zelf, werd voorgoed de terugkeer naar België onmogelijk gemaakt. Geen van de voorstellen, o.a. in 1976 naar aanleiding van het koninklijk ambtsjubileum, om de laatste gevolgen van de repressie weg te werken, heeft in het parlement een meerderheid gevonden. Wel zijn in de loop der jaren tal van onrechtvaardige situaties door individuele maatregelen rechtgezet.
LITT. R.Aron, Histoire de l’épuration (2 dln. 1967-69).
