m. (-s) (ook: wetswinkel), vrijwilligersorganisatie van vooral juridische studenten die een vorm van alternatieve rechtshulp geven.
De rechtswinkel is een belangrijke sociale uitvinding van de rechtswetenschap na de oorlog. Vooral in Nederland heeft het verschijnsel een hoge vlucht genomen. Waarschijnlijk geïnspireerd door de ‘law shop’ van Peter Kandier in Londen werd in Tilburg eind 1969 de eerste rechtswinkel onder de naam ‘juridische EHBO’ gesticht. De eerste Belg. rechtswinkel werd in 1972 gesticht in Gent. Frankrijk kent zijn ‘boutique du droit’, Noorwegen zijn ‘jusshuss’ en ook in Zweden bestaan rechtswinkels. Het idee van een winkel waar men gratis of tegen geringe vergoeding juridisch advies kan krijgen, bleek in een enorme behoefte te voorzien. De rechtswinkels proberen vooral oplossingen te bieden voor de juridische problemen van ‘gewone mensen’; het grootste deel van de problemen heeft betrekking op het huuren arbeidsrecht.
Er bestaan in Nederland grote verschillen tussen de acht grote rechtswinkels in de universiteitssteden en de resterende meerderheid van kleine winkels in de middelgrote steden en op het platteland. De kleine rechtswinkels bestaan vaak uit niet meer dan tien wetswinkeliers, die zich beperken tot het geven van advies. De winkeliers van de grote rechtswinkels zien de door hen verleende rechtshulp niet als doel op zichzelf, maar als een middel tot kritiek op de traditionele advocatenhulp en de afwachtende houding van de overheid. Ook proberen zij andere vormen van rechtshulp, zoals voorlichting en groepswerk in praktijk te brengen. De grote rechtswinkels verschillen echter ook onderling. Sommige hebben maar één centrale vestiging (de ‘juridische poliklinieken’), andere hebben afzonderlijke wijkwetswinkels in de oude stadsbuurten, alternatieve rechtshulp.
