rechterlijke macht

betekenis & definitie

een van de drie machten in de staat, naast de wetgevende en uitvoerende macht (triaspolitica-leer), de rechtsprekende functie: de rechterlijke macht wordt alleen uitgeoefend door rechters, die door de wet worden aangewezen. Ook concreet in de zin van orgaan, belast met de uitvoering van een deel van de staatstaak, nl. de rechtspraak: het geheel van rechterlijke inrichting en rechterlijke organisatie.