[Lat. promovere, bevorderen], v. (-s),
1. bevordering tot hogere rang: kans op promotie; (sport) plaatsing van een ploeg (een club) in een hogere klasse; (schaken, gezegd van een pion die de damlijn heeft bereikt) het verkrijgen van elke door de speler gewenste waarde;
2. het toekennen, resp. de verkrijging van de doctorale graad door een bijzondere academische plechtigheid: private promotie; keer of gelegenheid dat die graad wordt toegekend.
Door de promotie verkrijgt een doctorandus in Nederland, na de verdediging van zijn dissertatie (proefschrift) en van een aantal stellingen, waarvan enkele geen betrekking hebben op dat proefschrift, de graad van doctor. De promotie is ter keuze van de doctorandus privaat of publiek. De private promotie heeft plaats door en ten overstaan van een commissie (gevormd door de hoogleraren van de betrokken faculteit) uit de senaat (universiteit); de publieke promotie geschiedt door en ten overstaan van de senaat, waarbij alle hoogleraren, die daartoe van de rector-magnificus toestemming hebben gekregen, hun bezwaren mogen uitbrengen (in Amsterdam ook opponenten uit de toehoorders onder dezelfde voorwaarde). De promotie duurt 1 uur en is openbaar. In België dient de doctorandus, naast zijn dissertatie, slechts één bijgevoegde stelling te verdedigen. De promotie is altijd publiek en geschiedt ten overstaan van een examenjury aangesteld door de faculteit.
Het publiek heeft eveneens het recht vragen te stellen. Er is geen tijdsduur vastgesteld.
