(waaide op, is en heeft opgewaaid),
I. (onoverg.)
1. door de wind in de hoogte gedreven worden: opwaaien als een velletje postpapier;
2. (ook van water) het door de wind opstuwen van water waardoor aan kusten de waterstanden ver boven normaal kunnen komen;
II. (overg.) opwaarts jagen: de wind waait het stof op; (fig.) die gebeurtenis deed veel stof opwaaien.
