radicale vernieuwingsbeweging binnen de Partij van de Arbeid (PVDA). Nieuw Links diende zich in 1966 aan met de brochure Tien over rood, waarin zij aan haar onvrede met de situatie binnen en buiten de partij uitdrukking gaf.
Nieuw Links eiste een meer kritische opstelling tegenover de VS en de NAVO, en binnenslands een verdergaande democratisering en inkomensnivellering. Zij verzette zich tegen de te grote aandacht voor economische groei en stelde daar een actief welzijnsbeleid tegenover. Van de PVDA eiste Nieuw Links een duidelijker opstelling (minimumprogram), terwijl zij trachtte de macht van de, als oligarchisch beschouwde, partijtop te ondermijnen. Hoewel Nieuw Links door velen in de partij met wantrouwen werd bekeken (Partij van de Arbeid), slaagde zij er vrij snel in een aantal leidende posities te verwerven, waarmee zij echter haar groepsidentiteit grotendeels verloor. Het optreden van Nieuw Links is van belang geweest voor de radicalisering van de PVDA. Nieuw Links had wel gemeenschappelijke trekken met New Left, maar was niet marxistisch, en bleef met succes binnen een bestaande partij opereren.
LITT. S.W.Couwenberg, Modern socialisme (1972); R.Kroes, New Left, Nieuw Links, New Left. Verzet, beweging, verandering in Amerika, Nederland, Engeland (1975); B.Boivin e.a., Een verjongingskuur voor de Partij van de Arbeid (1978).
