[Lat. negare, ontkennen], v. (-s),
1. ontkenning: deze uitdrukking behelst een
2. woord dat een ontkenning uitdrukt: in de zin staat een dubbele negatie;
3. loochening, m.n. gezegd van wijsgerige stellingen;
4. begrip dat het tegenovergestelde is van het in een bep. genoemde: een dergelijke methode van rechtspreken is een negatie van recht.
De negatie wordt in de moderne symbolische logica weergegeven door het teken-] of rx/y (non) vóór dat wat ontkend wordt. Een propositie en haar negatie kunnen niet beide waar of onwaar zijn: als de een waar is, is de ander bijgevolg onwaar. De dubbele negatie van een propositie staat gelijk met een bevestiging ervan. Men erkent de volgende logische wetten ten aanzien van de negatie:
1. de negatie van de implicatie ‘als p, dan q’ betekent: p impliceert niet q.
2. de negatie van ‘p & q’ is gelijkwaardig met de ontkenning van p of met de ontkenning van q.
3. de negatie van ‘p of q’ is gelijkwaardig met de ontkenning van p én de ontkenning van q.
De laatste twee logische wetten werden in de 19e eeuw herontdekt door de wiskundige August De Morgan.
