m. (-en, -s), schikking, ordening waardoor men een zaak regelt; een maatregel van orde, van voorzorg; maatregelen nemen, treffen, een zaak afdoende regelen; een halve maatregel, onvoldoende.
In het strafrecht worden onder maatregelen verstaan al die sancties waaraan, anders dan bij de straf, een vergeldend karakter ontbreekt, en die erop gericht zijn de maatschappij te beschermen tegen personen ten aanzien van wie vrees bestaat dat zij een strafbaar feit zouden kunnen begaan, en tevens deze personen te genezen, op te voeden of te verbeteren. Maatregelen (b.v. plaatsing in een krankzinnigeninrichting; ter beschikkingstelling van de regering) worden meestal aanvullend op de straf opgelegd.
