[Lat. legalis, wettelijk], v. (-s), echtverklaring van akten, het bekrachtigen van een handtekening door de bevoegde autoriteit.
In Nederland geschiedt legalisatie onder een onderhands stuk, indien vereist of verlangd door de belanghebbende, gewoonlijk door een notaris. Legalisatie van een handtekening onder een authentieke akte of verklaring (b.v. een uittreksel uit de registers van de burgerlijke stand of de verklaring van legalisatie door een notaris) geschiedt volgens de wet door de president van de arr.rechtbank. Bij gebruik in het buitenland dient diens handtekening vervolgens gelegaliseerd te worden door het Ministerie van Justitie, het Ministerie van Buitenlandse Zaken en de desbetreffende buitenlandse ambassade. Een eenvoudiger vorm bestaat voor die landen, die aangesloten zijn bij het Verdrag van `s-Gravenhage van 5.10.1961 tot afschaffing van legalisatie van buitenlandse openbare akten, voor Nederland in werking sedert 30.9.196
6. Ingevolge dit verdrag kan voor die landen met betrekking tot alle stukken, afgegeven door functionarissen van de rechterlijke macht, alle administratieve bescheiden en alle notariële akten en verklaringen volstaan worden met een zgn. apostille. Voor Nederland wordt deze afgegeven door de griffier van de arr.rechtbank. België is door de wet van 5.6.1975 ook aangesloten bij dit verdrag.
In België is legalisatie van geen betekenis meer sedert de wet van 2.6.1894 deze formaliteit heeft afgeschaft voor de uittreksels uit akten van de burgerlijke stand, terwijl de wet van 10.7.1951 heeft bepaald dat legalisatie van notariële akten alleen dient plaats te vinden, wanneer deze voor buitenlands gebruik dienen. De waarde van legalisatie van onderhandse akten wordt door de wet ontkend.
