[<Gr. koine dialektos, gemeenschappelijke taal], o., algemene omgangstaal in het oude Grie kenland.
(e) Koine was een reeds in de oudheid voorkomende benaming voor de algemeen gebruikelijke vorm van het Grieks die vanaf het midden van de 4e eeuw v. C. geleidelijk de oorspronkelijke verscheidenheid aan Griekse dialekten verving en zich verbreidde niet alleen over geheel Griekenland, maar ook, als internationale taal over de uitgestrekte gebieden waar de Griekse beschaving na de veldtochten van Alexander de Grote doordrong. →Grieks,
