Amerikaans politicus, 29.12.1808 Raleigh (Noord-Carolina), ♱31.7.1875 Carter County (Tennessee). Johnson was kleermaker en leerde van zijn vrouw lezen en schrijven.
In 1828 ging Johnson in de politiek. Van 1835-41 was hij lid van de wetgevende vergadering van Tennessee en van 1841-43 lid van de Senaat van deze staat. Van 1845 53 was Johnson lid van het Huis van Afgevaardigden in Washington. Van 1853-57 was hij gouverneur van Tennessee. Sinds 1857 was hij senator en werd voorvechter van de kleine boeren. Johnson was in beginsel een tegenstander van A.
Lincoln, maar steunde deze tijdens de Secessieoorlog (1861—65) op grond van de overtuiging dat de democratische rechten en vrijheden slechts door de Unie konden gewaarborgd worden. Deze unionistische opvatting leverde hem in 1864 het vice-presidentschap onder Lincoln op. Bij diens dood volgde Johnson hem als (17e) president op. In de voortzetting van Lincolns verzoeningspolitiek verwierf Johnson zich vele, vooral republikeinse tegenstanders. Daar sedert 1866 een meerderheid van republikeinen de Senaat beheerste, moest Johnson vaak van het presidentiële veto gebruik maken. In 1868 leidde dit tot de klacht dat de president de wetten van de Unie schond.
Met een meerderheid van één stem werd de klacht verworpen. Voor de presidentsverkiezingen van 1868 werd Johnson door zijn partij gepasseerd.LITT. E.L.McKitrick, A.Johnson and reconstruction (1960); K.M.Stamp, A.Johnson and the failure of the agrarian dream (1962); L.Thomas, The first president Johnson (1968).
