[Fr., Bloemenspelen], oudste letterkundig genootschap van Europa, dat in 1323, te Toulouse, door zeven →troubadours gesticht schijnt te zijn ter bevordering van de poëzie. Deze troubadours stelden een college du gai savoir samen en nodigden alle troubadours uit voor een samenkomst in 1324, waarbij na een prijskamp de prijs van het gouden viooltje aan de beste dichter werd overhandigd (de eerste prijs ging naar Arnaud Vidal de Castelnaudary).
Deze samenkomsten vonden jaarlijks plaats. De Jeux Floraux kregen een grote vermaardheid en werden overal in Frankrijk nagebootst. In 1355 werd een dichterlijk wetboek samengesteld: Las leys d’amors (de wetten van de liefde, d.w.z. de regels van de dichtkunst). Tot de 16e eeuw werd alleen de →langue d’oc toegelaten, maar na 1513 werd ook aan het Frans een plaats gegund; midden 16e eeuw kreeg het Frans de alleenheerschappij en werd de langue d’oc verbannen. Koning Lodewijk XIV hervormde in 1695 de vereniging naar voorbeeld van de Académie Française. Door o.a.
F.→Mistral werd in de 19e eeuw de Provençaalse Jeux Floraux weer ingesteld, met jaarlijkse bijeenkomsten, steeds in een andere stad (→Félibrige). Ook qua taal nauw verwante streken, m.n. Catalonië, werden door de Félibrige gemotiveerd tot het instellen van dergelijke wedstrijden.LI TT. M.F.de Gélis, Histoire critique des JeuxFloraux (1912); I.Anglade, Las leys d’amors (4 dln. 1920; herdr. 1971).
