o. (-rialen), materiaal toegepast ten behoeve van isolatie.
(e) De in de bouw toegepaste constructieve materialen, zoals beton, baksteen en staal, zijn goede warmtegeleiders en bieden dus nauwelijks enige bijdrage tot de →warmte-isolatie. Materialen als cellenbeton en beton met lichte toeslag (bims, vermiculite, polystyreenschuimbolletjes) verenigen bepaalde constructieve eigenschappen met een zekere warmte-isolatie. Om hiervan enig profijt te trekken, moet zon materiaal veelal in relatief vrij grote dikte worden toegepast. De echte isolatiematerialen hebben een lage →warmtegeleidingscoëfficiënt, d.w.z. isoleren goed. Aan de andere kant bezitten deze materialen meestal een te geringe sterkte om enige constructieve bijdrage te leveren. Goede isolatiematerialen zijn vele kunststofschuimen, zoals polystyreenschuim (PS-schuim) en polyurethaanschuim (PUR-schuim) die in plaatvorm, in diverse diktes, verkrijgbaar zijn.
Voor →spouwvulling wordt veel gebruik gemaakt van ureumformaldehydeschuim (UF-schuim) dat wordt ingespoten. Minerale wol is een goed isolatiemateriaal, dat zowel in de vorm van stijve platen als in de vorm van dekens te verkrijgen is; verder als vlokken voor het vullen van bestaande spouwmuren. Schuimglas isoleert weliswaar iets minder goed, maar bezit een grotere sterkte. Bovendien is het →diffusieweerstandsgetal vrijwel ∞, hetgeen in speciale gevallen zijn nut heeft ter voorkoming van condensatie. Kurk, vroeger veel toegepast, wordt nauwelijks meer gebruikt.
Daar het aanbrengen van isolatiematerialen vrij arbeidsintensief is, worden steeds vaker bouwelementen die reeds in de fabriek van een isolatielaag zijn voorzien, gebruikt, b.v. een dakelement bestaande uit een gebonden vlasschevenplaat, aan de bovenzijde voorzien van een laag PUR-schuim. In het bijzonder in de industriële sector wordt gebruik gemaakt van wandelementen bestaande uit een metalen doos waarin zich een isolatieplaat bevindt.
