v., in de veldbodemkunde de codebenaming van de verschillende lagen of horizonten in een bodemprofiel.
(e) De horizontcodering bestaat uit een combinatie van letters en cijfers waarmee aard en ontstaanswijze van de horizonten worden aangegeven. Zo wordt bij bosgronden de strooisellaag die op de grond ligt als AO gecodeerd; de donkergekleurde bovengrond van alle gronden wordt met de code Al aangegeven; de grijze laag die in podzolgronden onder de Alhorizont ligt (de loodzandlaag) wordt A2-horizont genoemd; de inspoelingslaag onder het loodzand (de →oerlaag) wordt met de letter B aangeduid; de weinig of niet door bodemvorming veranderde ondergrond krijgt als code C. Wijkt het materiaal van de ondergrond van een →bodem sterk af van het bovenste deel (b.v. veen onder klei), dan wordt de ondergrond niet met C maar met D gecodeerd. Intens grijze lagen die steeds in het grondwater liggen, worden G-horizonten genoemd. Door toevoegingen van letters en cijfers kunnen deze hoofdhorizonten verder worden onderverdeeld. LITT. H.de Bakker en J.Schelling, Systeem van bodemclassificatie voor Nederland, de hogere niveaus (1966).
