(ook: Heilig Huisgezin), in de Rooms-Katholieke Kerk benaming voor het gezin van Jezus, Maria en Jozef, dat vooral sinds de 19e eeuw als voorbeeld werd gesteld van het christelijk huisgezin. Tot dit doel stichtte de Ned. officier H.
Belletable in 1844 de aartsbroederschap van de Heilige Familie. Feestdag: de zondag na Driekoningen. ICONOGRAFIE. Voorstellingen van de Heilige Familie komen in de christelijke kunst vooral voor ten tijde van de renaissance en van de Contrareformatie. Dikwijls werd aan de groep nog Johannes de Doper als kind toegevoegd, al dan niet vergezeld door zijn moeder Elisabeth. Soms ook ziet men de H. Anna of andere heiligen en engelen.
De voorstelling van de Heilige Familie ontwikkelde zich waarschijnlijk uit die van de rust op de vlucht naar Egypte, een geliefd motief sinds de late middeleeuwen en in de 16e eeuw. Meestal werd de Heilige Familie uitgebeeld als een tafereel van intiem huiselijk geluk. Zij is ook vaak aanleiding geweest tot poëtische landschapschildering. De Heilige Familie wordt eveneens in verbinding gebracht met de Heilige Drievuldigheid. Dan ziet men God de Vader en de Heilige Geest (als duif) in de wolkeAfb.p.302.LITT. K.Künstle, Ikonografie der christl. Kunst I (1928); J.B.Knipping, De iconografie der Contrareformatie in de Nederlanden II (1939); L.Réau, Inconographie de l’art chrétien II, 2 (1957); J.J.M. Timmers, Christ. symboliek en iconografie (2e dr. 1974).
