Engels beeldend kunstenaar, *24.2.1922 Londen. Hamilton was oorspronkelijk technisch tekenaar.
Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste figuren voor de ontwikkeling van de →-pop-art. Ca.1950 was hij vooral geïnteresseerd in perspectief: hij experimenteerde met verschillende verdwijnpunten binnen een schilderij. In 1952 sloot hij zich met E.→Paolozzi aan bij de Independent Group. Deze groep organiseerde o.a. lezingen over moderne techniek, filosofie en kunst. Zowel de popular culture met zijn reclame, film en popmuziek als de techniek zijn belangrijke bronnen voor Hamiltons kunst geweest. Veel motieven werkte hij uit tot series, waarvan elk exemplaar weer een ander facet belichtte.
Met enkele lijnen en fragmenten, soms met behulp van collage, suggereerde hij diepte in een schilderij en wekte gedachtenassociaties met bekende beelden uit reclame-, filmen popmuziekwereld. In 1963 maakte Hamilton in de VS kennis met het werk van o.a. Oldenburg, Warhol en Lichtenstein. Nadien ging hij vooral werken met fotografie, o.a. met sterk vergrote en overbelichte fotos of filmopnamen, die hij een heel ander accent gaf of anders interpreteerde dan oorspronkelijk bedoeld was. Hamilton was docent aan de universiteit van Newcastle en van 1958—6l’aan de Royal Academy in Londen, waar hij invloed uitoefende op een jongere pop-artgeneratie.LITT. C.Finch, Image as language (1969); cat. tent.
R.Hamilton, Tate Gallery, Londen en Van Abbemuseum, Eindhoven (1970); cat. tent. R.Hamilton, Stedelijk Museum, Amsterdam (1971, 1976).
